Ik wist waar ik aan begon, maar toch… Ik had mijn vriendin voor haar verjaardag in november een speciaal kadootje gegeven. De ultieme opoffering van mij. “Ik ga met jou naar de Huishoudbeurs en ik trek de hele dag zo’n trektas voor jou.” Gisteren was het zo ver… De laatste dag van de Huishoudbeurs…
Wat is het toch met mensen en beurzen… Is het de gedachte dat er van alles ‘gratis’ zal zijn? De file op de snelweg bewees al dat er kennelijk een aantrekkingskracht is tot de Huishoudbeurs. Achterin de auto met mijn vriendin (mijn vriend was onze persoonlijke chauffeur) zaten we in andere auto’s te kijken. “Kijk het zijn allemaal vrouwen!” “Oh nee… wacht, daar zit een man bij!” “Arme ziel!” Die vinden we straks ergens zittend op de grond, als tassenoppasser, terwijl zijn vrouw in de rij staat bij de wc of bij de proefafdeling rondhobbelt…bedenk ik me ineens.
Ik had me er geestelijk op voorbereid, maar het was toch wel even doorbijten… Al die mensen, al die trektassen, al die geluiden… Nog geen half uur op de beurs stuur ik een SOS naar FB “Help.. vanaf de huishoudbeurs!” Mijn vriendin zit te grijzen. ” Lach nou eens, het is leuk he!” Ik moet er ook wel om lachen… Ik.. op de Huishoudbeurs, de ultieme uitdaging.
Ik moet bekennen… er waren wel leuke elementen op de beurs. De ovenhapjes van Mora zijn jummie! Je moet even wat ellebogenkracht vinden om langs de vrouwen met trektas in de rij uiteindelijk de promotiemevrouw te bereiken, die een miniservetje pakt en vervolgens de zo felbegeerde oven bitterbal pakt en aan de gretige Greetjes aan de balie overhandigt. Ineens zie ik een levensgrote Milka Koe. Ah… lief! Daar wil ik heen!
Wie denkt dat het allemaal ontspannen is, zo’n dagje Huishoudbeurs, die heeft het mis. Voor de broodnodige ontspanning stond de workshop Lachyoga op het programma. Misschien wel een klein beetje genoegdoening voor mij, omdat mijn vriendin niet echt van dit soort workshops houdt (grijns).
Het flesje ‘schaterwater’ wekte bij mij al een lachkriebeltje op. Ik had er zin in! De rollen waren omgedraaid. Mijn vriendin zat met grote ogen op een yogapoefje te kijken naar wat er allemaal komen ging… De yogajuf had een soort hinnikje in haar lach waar ik al om moest gieren, dus aan mij had ze een prima deelnemer. Natuurlijk stonden de meeste deelnemers er afwachtend bij… Je gaat niet zo maar in een vreemde situatie uitgebreid staan lachen. Het enthousiasme van Marieke van de Loo was zo aanstekelijk dat het ongemak als sneeuw voor de zon verdween. Een uur lang hield ze ons bezig met oefeningen waar bij lachen de hoofdrol had. Lees de hand van de ander en reageer op wat je ziet met verschillende lachjes. Ik hoef niet uit te leggen dat dit een enorm grappig tafereel opleverde. Aan het einde lagen alle deelnemers in een cirkel op de grond met de hoofden bij elkaar. Luister naar de lach van de ander en kopieer die. Enkele voorbijgangers bleven vol verwondering staan om te zien wat er allemaal gebeurde … Het was een leuke, gekke en voor mij ontspannende workshop.
Eenmaal weer uitgegierd stond ik met een vriendin met hoofdpijn en de trektas weer aan mijn hand in de rij voor de Cholesteroltest. Even wat vraagjes op een scherm beantwoorden en hopla de rij in om geprikt te worden. “Even een klein prikje in de vinger mevrouw…” hoor ik. Ik zie druppeltjes rood levensvocht op een glazen staafje glijden. “Dat gaat lekker vlot” zegt de mevrouw. Ik knik en zeg blij: “Dus ik heb goed bloed!” Na een paar minuten komt het verlossende bericht… Prima cholesterol gehalte! Ook mijn vriendin kwam met glans door de keuring. Om het te vieren hebben we een grote zak vette patat met een enorme klodder mayonaise gehaald.
Met een hoger cholesterol dan daarvoor trokken we verder met de tas door de beursjungle. “Ja lieverd jij bent gewoon mooi” klonk het op de stand van Miss Etam. Een in een paars pak gehezen fashion entertainer stond mensen een meerderwaardigheidscomplex aan te praten. Ik ben erg voor “love yourselfie” maar hier kreeg ik wel jeuk van.
Als laatste, nadat ik nog even een nep-tattoo had gescoord, de drankafdeling. Bij ieder klein bekertje drank moesten mijn vriendin en ik even proosten. Niet alles was even goed weg te krijgen, maar de Likeur 43 was toch prima te doen!
Zoals de dag begon, eindigde die ook… met een file. Drommen mensen met volgeladen tassen liepen massaal naar het station. Mijn uitdaging zat er op. Een dag Huishoudbeurs overleefd! Als ik mijn voetjes in mijn zachte slobsokjes steek en onderuit zak aan mijn tafel moet ik het allemaal even verwerken hoor… De indrukken van deze dag. Ik geloof dat ik volgend jaar maar een boekenbon geef… Nog zo’n beurs trek ik echt niet!
