“Weet je wat je doet… Jij tekent toch graag?” zegt mijn vriendinnetje. “Ja…” zeg ik, wetende dat er wel weer iets aparts gaat volgen. “Nou, zou je voor mij even een tekening willen maken met tuinhekken?” Ik weet al beter dan door te vragen over het waarom. Eigenlijk vind ik het best een leuke opdracht. Tuinhekken tekenen. Zo veel mogelijk, had ze gezegd en ook nog zo’n toilet met een deur met een hartje eruit. Je weet wel, die je vroeger ook had…
Even later zit ik met mijn zwarte pen en een wit vlak voor me. Tuinhekjes… goed dan. Ik begin met de wc. Ik moet er wel om lachen. Dat was wat vroeger. Buiten poepelen, brrr… koud. De lijntjes vloeien uit mijn pen en voila daar is de poepdoos. Natuurlijk had mijn vriendinnetje die niet zo maar genoemd. Op de wc laat je dingen los, om het maar even algemeen te houden. Ik denk even na over wat ik door de wc zou spoelen op dat moment. Nou, wat te denken van alle negatieve gedachten die ik had, waardoor ik even met mijn vriendinnetje belde…
Tuinhekjes, zo ver je maar kunt kijken… Ik teken een kleintje met een ronde bovenkant. Voor ik het weet vliegt het ene na het andere hek het papier op. Ineens staat er ook een stuk prikkeldraad op het papier. Wow… Dat is wel heftige erfafscheiding!
Na een kwartier heb ik toch wel aardig wat hekken neergezet op papier. Ik ben er zelf wel van onder de indruk. Natuurlijk weet ik waar de opdracht over ging. We hebben als mens de neiging om dingen af te schermen. Dat kan het hart zijn of dingen waar je zuinig op bent of zelfs waar je bang voor bent. Hekken zetten is een natuurlijk proces.
Een dag later vertel ik mijn vriendinnetje over mijn hekkenverzameling. Ze moet enorm lachen. “Werkt goed he, hekken tekenen…” “Nou enorm!” “En nu?” vraag ik. “Tja, als je de hekken openzet, kan er weer iets door… of je breekt ze gewoon af?” “En dan…?” “Heb je hout om weer nieuwe dingen te maken!” zegt ze lachend.
Eigenlijk weer grappig, bedenk ik achteraf. Ik lijk wel be-hek-st. Door het tekenen van de tuinhekken was ik zo afgeleid dat ik geen last meer had van mijn hersenspinsels…
