Ik ‘zat’ er al een tijd mee, dat ik niet zo lekker meer zat op mijn stoelen. De zachte stoffen oude rode (variant op oud roze) club fauteuiltjes hadden hun dienstjaren er ook wel op zitten. Ze mochten met pensioen. Bladerend door alle advertenties zie ik ineens iets wel zitten. Het nieuwe stel zitvrienden was gevonden. Zo kwam het dat ik donderdagavond (natuurlijk in het donker) een poging deed om zoveel mogelijke oude rode stoelen in mijn Ford Ka te proppen. Ik ben een doorzetter, dus uiteindelijk heb ik er twee in gekregen.
Vrijdagochtend 9 uur, bij de ingang van de gemeentelijke stortplaats. Ik was niet de enige vroege vogel. Er stond nog een auto te wachten. Tien minuten later rij ik met een lege auto naar mijn werk. Die middag hetzelfde ritueel nog een keer en zo was mijn huiskamer vrijdagmiddag toch wel ernstig leeg, maar het vooruitzicht van de nieuwe zitvriendjes maakte dat helemaal goed.
Zaterdagmiddag 13 uur, ik druk op de bel bij de verkoper van ‘mijn’ nieuwe stoelen. Toch wel spannend, want zien ze er in het echt ook wel goed uit. Dat deden ze. De volgende uitdaging: vier stoelen in een auto proppen. Ik maak wel eens grapjes over de ‘bejaarden auto’ van mijn vriend, maar eerlijk is eerlijk, er gaat verdraaid veel in. Na enig puzzelwerk klonk er -klik- . De klep kon dicht. Op naar huis met mijn nieuwe zitvriendjes.
Het is zeker niet de eerste keer dat ik van stoelen wissel. Op de terugweg in de auto zit ik te mijmeren over alle stoelen in mijn leven. Zo waren er de gloednieuwe met stof, de bruinleren met wieltjes. Bij het ophalen van die stoelen was de oude heer die ze weg deed zo lief om even mee te lopen. Bij het in de auto tillen hoorde ik ineens -krak-. De poot van de stoel was in mijn achterlicht vast komen te zitten. De oud rode stoelen was een ander verhaal, die mensen kwamen ze zelfs bij me langsbrengen en twee trappen op tillen.
Ik heb de oude eigenaar van de stoelen beloofd er goed voor te zorgen en ze naar hem te noemen. Zo zit ik, terwijl ik blog, op Otis.
De blijheid over mijn nieuwe Otis kriebelt en meneer Pharell komt in mij op. Bestaat toeval? Het blijkt dat er een heuse Happy Stoel is.. Pharell is niet alleen goed in blije muziek, hij heeft ook een blije stoel op zijn naam staan. Misschien een idee als Otis met pensioen mag? Ik zie dat wel zitten 🙂
