Een klein meisje staat met een stapeltje enveloppen. Oma staat met de poppenwagen in het gangpad te kijken hoe haar kleindochter met de grootste zorgvuldigheid de kerstkaarten in de speciale bak doet. Eerst eentje, dan nog eentje. Ze kijkt even om voor goedkeuring van haar oma en dan gooit ze alle overgebleven kaarten in de bak. Met een gebaar van ‘zo dat klusje hebben we ook weer gedaan ‘neemt ze de poppenwagen over van oma en dartelt parmantig de winkel uit.
Het is weer tijd voor de kerstkaart. Ik loop de hal in en zie op het algemene prikbord een kerskaartje hangen. “Nou die zijn er vroeg bij”, denk ik. Ik lees van wie het kaartje afkomstig is en begin te glimlachen. De schoonmaker van het appartementencomplex heeft het opgehangen. Wat ontzettend aardig van die meneer. Ik neem me voor een kaart voor hem te maken en die in een envelop op het bord te prikken. Er gaat een week voorbij als ineens de bel gaat. “Bent u die mevrouw van de kerstkaart?” vraagt een man met een brede glimlach. “Ja, dat ben ik.” De man geeft me een hand en bedankt me voor de kaart. Kijk, van dit soort dingen kan ik nou absoluut gelukkig worden. Die kleine aardige dingen naar elkaar.
Als ik mijn andere kaarten schrijf bedenk ik me ineens dat ik best wel een kaartje naar mijn ‘werkgever’ kan sturen. De medewerker van het UWV had mij eens uitgelegd, dat ik in dienst ben van het UWV doordat ik een uitkering heb. Nou, beste mensen van het UWV, hij komt er aan hoor. Ik schrijf een berichtje waarin ik alle mensen bedank voor de goede zorgen van het afgelopen jaar en dat ik hoop dat ze naast al het gezeur en geklaag over hen, een kaartje met een blije boodschap kunnen waarderen.
Vroeger kon ik in september al druk zijn met het maken van creatieve kerstgroeten. Het aantal te groeten mensen was aanzienlijk. Bij grote levensschommelingen verandert ook het aantal groeten. Ik vind het niet erg. De groeten die ik stuur zijn dan ook voor mensen die mij heel dierbaar zijn en zelfs bij grote levensschommelingen op het lijstje bleven staan. Door de kleinere stapel kaarten kan ik ook eens nadenken over het sturen van een kaartje naar iemand die dat niet verwacht, zoals onze schoonmaker.
Jammer dat ik geen kaartje kan sturen aan al die postsorteerders en postbodes die in deze tijd van het jaar blaren op hun handen en voeten zullen hebben van de enorme hoeveelheid kaarten die we versturen. Lieve mensen van de post: Dank jullie voor het harde werk en ook hele fijne dagen gewenst!
