Betty grensHet is weer tijd voor de wekelijkse Betty column!

Ja, waar te beginnen… Het thema dan maar. Onzekerheid.

Iedereen heeft er wel eens last van en ik als doorgewinterd egootje weet goed hoe je daar lekker in kunt gaan rollebollen. Het komt opzetten uit het niets en daarna heb ik het er maar flink druk mee.

Het komt meestal als ik ga nadenken over of ik iets wel zou kunnen of als iemand anders een opmerking maakt over mijn kwaliteiten. Ik ga dan rondjes lopen op het tapijt en denk na. Dat kan ik namelijk nogal goed…

Ik ben nou niet mijn eigen beste coach. Ik heb geen last van positieve quotes in mijn hoofd, daar heb ik Ernestine voor… Nee, ik haal mijn archief overhoop en lees nog eens alle vorige dagboekbladzijden over situaties waarin ik op mijn snuitje ging, mensen mij niet waardeerden, ik mezelf wel voor mijn kop kon slaan over een blunder en daarna ga ik allemaal nieuwe dingen verzinnen die ik niet zo goed kan. Daar ben ik ook heel goed in. (Oh dat is eigenlijk wel een kwaliteit dan…maar dat terzijde… ik dwaal af).

Ook leuk om te doen bij onzekerheid is verzinnen hoe slecht dingen kunnen aflopen. Dat doe ik dan bij voorkeur ’s nachts, want overdag moet ik opletten of alles wel naar mijn zin gaat.. Ja het leven van een ego is echt geen wandelingetje in het park hoor!
Ik speel dan scenes met mensen en verzin de meest erge afloop van een verhaal. Misschien had ik beter filmregie kunnen gaan studeren…

In die scenes is er altijd ‘de vijand’. Die heeft het gewoon altijd gedaan, of het nu waar is of niet. Iemand moet het doen. Ik zelf heb altijd de rol van het slachtoffer.

Het maakt niet uit of er steeds weer bewijs komt dat het niet nodig is om onzeker te zijn… Bij veranderingen ga ik gewoon weer op mijn tapijtje rondjes lopen en moeilijk kijken. Ik kan het niet helpen, het is mijn tweede natuur om beren op de weg te zetten en er naar te kijken.

Ik heb toestemming om dat een beperkte tijd te doen voordat ‘de regels’ weer aan gaan. Ernestine heeft die ingesteld omdat ze anders gek van me wordt. Ik mag ’s nachts geen films meer maken en ze zet een cd met zeegeluiden op om mij te negeren… Nou ja.. zeg!! Het werkt wel want ze reageert echt niet…

Ik heb nog een cursus liggen, die ik moet volgen… “Geloof in zelf in tien weken…” Zucht.
Het leven van een ego is echt geen makkie.

Tot volgende week…

Liefs,
Betty

 

 

Share

laat een reactie achter

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.