Als je het gedurende een jaar niet in je handen hebt gehad en het alleen maar verplaatst, zou je het eigenlijk kunnen missen. Een van de vele tips die ik in de afgelopen jaren heb gelezen. Nou.. toen ik het 100 dingen project zag, dacht ik, dat moet niet zo moeilijk zijn. De variant waarbij je 100 dingen uit jouw huis een nieuwe bestemming geeft of wegdoet. Je kunt er toch zo een zomerdagje mee vullen 🙂
Waar ik vroeger dacht dat ik misschien ‘vreemd’ was of een vorm van autisme zou hebben, lees ik toch nu in de bladen dat less.. het nieuwe more is. Opgeruimd is de trend. Het zorgt voor overzicht en een zen gevoel.
Ik weet niet van wie ik de genetische drang heb gekregen om netjes te zijn, maar ik heb het altijd al gehad. Ik heb het wat gedimd in de loop der jaren, maar ik beken… er was een tijd dat mijn T-shirts op grootte en kleur in de kast lagen. De plintjes gestoft werden en ik met lijstjes werkte. Dat was voor ‘de verandering’ in 2006. Daarna is het minder geworden. Ik betrapte mezelf op het ‘ongelukkige huisvrouw syndroom’ en ook op het feit dat ik zelf de verantwoordelijke was daarvoor.
Ik ben nu meer van de eens in de zo veel tijd opruim modus. Het artikel in de Flow over het 100 dingen project was weer een inspiratie om na te denken. Welk voorwerp heb je eigenlijk echt in gebruik… Het leverde toch wel een donatie aan het Leger des Heils op. Zeker nu ik nieuwe cruise kleertjes had gekregen van mijn nerd. De hoeveelheid zinloze dvd’s was ook wel weer opvallend. Dynasty… the story so far? Uhm tja.. was ooit leuk. De afdeling cd’s is ook ernstig. Ik draai ze bijna nooit en er zaten echt exemplaren tussen uit vervlogen tijden. Rondje Kringloopwinkel van de week dan maar.
De papierwinkel in huis. Ook een leuke. Ik ben van de mapjes. Mijn administratie is netjes, maar ik verzamel de laatste tijd interessante dingetjes en die toch wel opstapelden. Ook maar eens in de doos in de berging gedoken om daar eens te filteren op relevante paperassen. Een zak vol met oud papier, hopla… naar de blauwe bak bij de supermarkt.
Ik had vroeger nog wel eens de neiging om in mijn opruim modus iets nieuws te kopen. Een handig opbergkastje of een nieuwe wasmand. Dat leverde daarna een wals van meubels op. Omdat ik slechts één enkel nieuw voorwerp aan mijn huis toevoegde, was een metamorfose het gevolg.
Dat kastje in die ene hoek kwam niet meer zo goed uit, als ik daar een nieuw prullenbak neerzette. Hop, het kastje naar de ander kant van de kamer. Maar ja.. die plant daar stond daar nou net zo leuk en dat is nu niet meer zo. Hop, kastje weer weg, plant terug. Dan maar eens op de slaapkamer proberen. Als ik de hoge kast nou eens naar de andere kant verplaats en dan het kastje op die plek.
Gevolg was dat ik de hoge kast over het bed heen moest zien te krijgen omdat er geen ruimte was om achter het bed door te lopen. Een beklemmend aantal minuten heb ik doorgebracht, liggend onder de kast die op het bed was gekukeld terwijl ik nog niet weg geglipt was. Het eindresultaat… Alles weer op dezelfde plek en de prullenbak in de badkamer.
Ik ben wijzer geworden en metamorfoos niet meer. Ik vind het 100 dingen project een leuke manier om een ruimte te scheppen in huis en ook in je hoofd.
Wie zich geroepen, geïnspireerd voelt… het 100 dingen project is een project van Dave Bruno, een doorsnee-Amerikaan, met vrouw, kinderen en een huis, die ‘stuck in his stuff’ zat. Hij vond dat al zijn hebbe-dingetjes eerder een last dan een lust waren geworden en besloot dit te gaan veranderen. Van alles wat hij had maakte hij een lijst van 100 dingen die hij wilde houden en daar zou hij het mee moeten doen. Heftig? Mja.. maar Dave Bruno omschrijft het ook als bevrijdend.
